taş pencere
Titreyen ışıkla bir olarak; nefesini onunla alarak ve arada vermeyi unutarak yaşıyor Leyla. Tam da o odada, bir göz odada. Her şeyin iç içe geçtiği ve kesiştiği matruşkada.Şimdi damlatan musluğun sesi ona uzaktan geliyor. Burada o ama uzakta. Düşünceleri bile boğulmuş damlayanlarla, öylesine etkisiz ki artık. Bi damla su. Bi damla kaçış. Saat 15.30, havanın ılıklığı insanların üstünde, ruhlarında esiyor ve çoğalıyor. Uzun taş pencerelerden baktığında Leyla, soğuk. O hariç herkes sıcak sanki. Mutluluk için sebepler dağıtılmış bir o kalmış taş pencereleriyle. Yine de hiç vazgeçmedi onları sevmekten. Bir söz çıktıysa ağzından önemsediği birine aksini asla düşünemezdi. ''Seviyorum bu taş pencereleri, gerçekten seviyorum.'' Saat 18.30 hava artık güneşin çekilmesiyle kırdı sıcağını, çekti elini eteğini günün üstünden. İnsanlar azaldı çoğaldı sokakta kayboldu bulundu. Saatler değişti ve saatler sonra takvimden bir yaprakta değişecek. Onun orda oturması değişmeyecek ...